باتری و توان شارژدهی آن یکی از موضوعات حائز اهمیتی است که در تبلت‌ها و گوشی‌های هوشمند باید به آن توجه داشت. طی چند سال اخیر پیشرفت‌های زیادی در بستر سخت افزاری گوشی‌های هوشمند ایجاد شده، به عنوان مثال هم اکنون پردازنده اغلب گوشی‌های اندرویدی هشت هسته‌ای است، رم آن‌ها ظرفیت‌های بالا نظیر 3 گیگابایتی را ارائه کرده و اغلب این محصولات به صفحه نمایش‌های بزرگ و با وضوح تصویر زیاد نظر QHD مجهز هستند. این پیشرفت‌ها بسیار جالب و دلچسب محسوب می‌شوند، اما تمامی آن‌ها نیازمند مصرف انرژی خواهند بود پس کاهش مصرف باتری نیز موضوع مهمی است!
طبیعی است که هرچه اندازه صفحه نمایش دستگاه بزرگ‌تر بوده و وضوح تصویر آن افزایش یابد، انرژی بیشتری از باتری صرف پشتیبانی از نمایشگر می‌شود. این موضوع برای سایر مسائل نامبرده شده هم صدق می‌کند. پردازنده مرکزی دستگاه، پردازنده گرافیکی، رم و … همگی دائما در حال مصرف انرژی هستند و این انرژی تنها به وسیله باتری محصول تأمین می‌شود که متاسفانه طی چند سال اخیر پیشرفت چندانی در تکنولوژی‌های ساخت و تولید آن ایجاد نشده است. این موضوع سبب شده که در اغلب دستگاه‌های هوشمند موبایلی کنونی با مسئله کمبود توان شارژدهی باتری دستگاه مواجه شویم! شاید سؤال کنید که چرا شرکت‌های سازنده محصولات این چنینی سعی نمی‌کنند که دستگاه‌های خود را به باتری‌های بزرگ‌تر و با ظرفیت بیشتری مجهز کنند؟

پاسخ این سؤال کاملا واضح است. این روزها مسئله ظرافت طراحی به ویژه در گوشی‌های هوشمند به موضوع بسیار حائز اهمیتی تبدیل شده است. اغلب گوشی‌های هوشمندی که این روزها به بازار عرضه می‌شوند از نظر ضخامت بدنه باریک بوده و ظرافت خاصی را به همراه دارند و تجربه نشان می‌دهد که این موضوع از سوی کاربران مورد توجه واقع شده است. بنابراین به دلیل وجود محدودیت در ابعاد گوشی‌های هوشمند، شرکت‌های سازنده این محصولات نمی‌توانند در دستگاه‌های خود از باتری‌های بزرگ‌تر و با ظرفیت بیشتری استفاده کنند. بنابراین چگونه می‌توان مشکل کمبود توان شارژدهی باتری دستگاه‌های هوشمند موبایلی را برطرف کرد؟
با استفاده از چند روش خاص و کارآمد می‌توان مصرف انرژی باتری دستگاه‌های هوشمند اندرویدی را کاهش داد. ما در این مقاله قصد داریم که چند نمونه از این روش‌های مؤثر را خدمت شما عزیزان شرح دهیم. با استفاده از این روش‌ها ظرفیت باتری دستگاه افزایش پیدا نمی‌کند اما مصرف انرژی یا مصرف شارژ باتری آن کاهش می‌یابد. از اینرو این امر سبب می‌شود تا باتری دستگاه هوشمند اندرویدی شما دوام بیشتری داشته باشد. پیش از شروع موارد مورد نظر توجه داشته باشید که باتری اغلب گوشی‌های مدرن و امروزی از نوع لیتیوم یونی یا لیتیوم پلیمری هستند. این نوع باتری‌ها دارای حافظه نبوده و حتما نباید پس از اتصال به شارژر به طور کامل شارژ (اصطلاحا فول شارژ) شوند. همچنین هیچ الزامی وجود ندارد که پس از خرید این نوع محصولات، دستگاه را برای چند ساعت به شارژ بزنید. متاسفانه این موارد از باورهای غلطی محسوب می‌شود که از قدیم تاکنون در بین کاربران باقی مانده است. حال به شرح روش‌هایی می‌پردازیم که با استفاده از آن‌ها می‌توانید مصرف شارژ باتری دستگاه اندرویدی خود را کاهش دهید.

از تصویر پس زمینه سیاه استفاده کنید

از تبلت یا گوشی اندرویدی شما از صفحه نمایش نوع آمولد یا همان AMOLED بهره‌مند است، استفاده از تصویر پس زمینه یا والپیپر (Wallpaper) سیاه می‌تواند بر روی میزان مصرف انرژی باتری دستگاه تاثیرگذار باشد. دقت داشته باشید که اغلب محصولات کمپانی سامسونگ از نمایشگرهای آمولد بهره‌مند هستند. اما این امر چگونه انجام می‌شود؟
صفحه نمایش‌های نوع آمولد دارای پیکسل‌های متعددی هستند که هر یک به طور جداگانه روشن شده و رنگ خاص مورد نظر را نمایش می‌دهند. بنابراین این پیکسل‌ها در شرایطی تابان یا روشن می‌شوند که قصد نمایش رنگ خاصی را داشته باشند و در شرایط خاموش بودن رنگ سیاه را نمایش خواهند داد. از سوی دیگر پیکسل‌های نمایشگرهای آمولد به طور جداگانه روشن می‌شوند. بنابراین هنگامی که تصویر پیش زمینه این نوع نمایشگرها کاملا سیاه باشد، پیکسل‎های آن خاموش هستند و مصرف انرژی ندارند.

از قابلیت Doze استفاده کنید

قابلیت Doze مربوط به دستگاه‌های اندرویدی است که از سیستم عامل اندروید 6.0 مارشمالو بهره‌مند باشند. قابلیت Doze در واقع شیوه‌ای از ذخیره‌سازی انرژی باتری محسوب می‌شود. به موجب وجود این قابلیت در زمان‌هایی که برای مدتی طولانی از دستگاه استفاده نکنید، میزان مصرف انرژی باتری آن به شکل چشمگیری کاهش پیدا می‌کند. به نوعی دستگاه اندرویدیتان به موجب وجود این قابلیت وارد حالت استندبای (Standby) یا اصطلاحا “آماده به کار” می‌شود. گوگل در حین رونمایی از قابلیت Doze مدعی شده بوده که نسخه‌ای از تبلت نکسوس 9 که به اندروید 6.0 مارشمالو مجهز شده به دلیل وجود قابلیت Doze می‌تواند از نظر شارژدهی تا 2 برابر بهتر از نسخه اورجینال تبلت نکسوس 9 عمل کند. اگر قصد دارید که مصرف انرژی باتری دستگاه اندرویدی خود را کاهش دهید، حتما قابلیت Doze سیستم عامل اندروید 6.0 مارشمالو را در نظر داشته باشید.

از اپلیکیشن Greenify استفاده کنید

اپلیکیشن Greenify نسبت به سایر اپلیکیشن‌هایی که توسعه دهندگان آن‌ها مدعی می‌شوند که میزان مصرف انرژی باتری دستگاه را کنترل می‌کنند متفاوت است. این اپلیکیشن به واقع می‌تواند در زمینه کاهش مصرف انرژی یا مصرف شارژ باتری دستگاه‌های اندرویدی مؤثر واقع شود. اپلیکیشن Greenify منجر می‌شود تا سایر اپلیکیشن‌های نصب شده بر روی دستگاه اندرویدی شما در شرایط عدم استفاده به وضعیت هایبرنیت (Hibernate) منتقل شوند و از اجرای آن‌ها در پس زمینه دستگاه ممانعت به عمل می‌آورد. این امر سبب می‌شود که میزان مصرف انرژی یا مصرف شارژ باتری دستگاه به شکل چشمگیری کاهش یابد چرا که تمام اپلیکیشن‌های اجرایی در پس زمینه دستگاه از انرژی باتری آن مصرف می‌کنند.

قابلیت تنظیم اتوماتیک نور صفحه نمایش دستگاه را غیرفعال کنید

قابلیت تنظیم اتوماتیک نور صفحه نمایش دستگاه یا همان “Auto Brightness” قابلیتی است که شاید بسیار جالب توجه و کاربردی باشد. به موجب فعال بودن این قابلیت دستگاه شما می‌تواند نور محیطی را سنجیده و با توجه به آن میزان روشنایی صفحه نمایش خود را تنظیم کند. به عنوان مثال هنگامی که وارد محیط تاریکی شوید، دستگاه این امر را درک کرده و میزان روشنایی صفحه نمایش خود را کاهش می‌دهد. اگر قصد دارید که در مصرف انرژی یا مصرف شارژ باتری دستگاه اندرویدی خود صرفه‌‌جویی کنید، توصیه می‌کنیم که قابلیت “Auto Brightness” را غیرفعال نمایید اما چرا؟
دستگاه اندرویدی شما به منظور سنجش نور محیط پیرامون از یک حسگر منحصر به فرد بهره می‌برد که عموما در کنار لنز دوربین سلفی دستگاه تعبیه شده است. فعال بودن قابلیت “Auto Brightness” به معنای فعال بودن این حسگر است و فعال بودن این حسگر نیازمند مصرف انرژی باتری خواهد بود. اعمال دستور کاهش و افزایش نور صفحه نمایش هم خود منجر به مصرف انرژی می‌شود، بنابراین اگر قصد دارید که مصرف انرژی یا مصرف شارژ باتری دستگاه اندرویدی خود را کاهش دهید، حتما قابلیت تنظیم اتوماتیک نور صفحه نمایش دستگاه یا همان “Auto Brightness” را غیرفعال کنید. همچنین در نظر داشته باشید که هرچه نور صفحه نمایش دستگاهتان کمتر باشد، میزان مصرف انرژی یا مصرف شارژ باتری آن هم کاهش پیدا می‌کند.

زمان خاموش شدن صفحه نمایش دستگاه را کاهش دهید

اگر دقت کرده باشید هنگامی که صفحه نمایش دستگاه خود را روشن کرده و از آن استفاده می‌کنید و پس از اتمام کار خود آن را بر روی میز کار خود قرار می‌دهید، زمانی در حدود چند ثانیه صرف می‌شود تا نمایشگر دستگاهتان خاموش گردد. این زمان می‌تواند در دستگاه‌های اندرویدی بنا به سلیقه شخصی کاربر افزایش و کاهش داده شود. به عنوان مثال شما می‌توانید تنظیمات مربوط به این امر را در وضعیت 30 ثانیه قرار دهید. در این شرایط پس از اتمام فعالیت‌های مورد نظرتان با دستگاه و قرار دادن آن بر روی میز کار خود تنها 30 ثانیه بعد نمایشگر دستگاه خاموش می‌شود. کاملا مشهود است که هرچه مدت زمان روشن ماندن صفحه نمایش دستگاه بیشتر باشد، میزان انرژی یا مصرف شارژ باتری مصرفی دستگاه هم افزایش پیدا می‌کند. بنابراین توصیه می‌کنیم که تنظیمات این بخش را در حداقل شرایط ممکن و زمان‌هایی همچون 15 الی 30 ثانیه قرار دهید. توصیه دیگری که می‌تواند در همین راستا تاثیر چشمگیری در مصرف انرژی باتری دستگاهتان داشته باشد این موضوع است که پس از اتمام فعالیت‌های خود با دستگاه به آرامی دکمه پاور آن را بفشارید و بدین صورت به طور دستی دستور خاموش شدن آنی صفحه نمایش محصول را صادر کنید. اگر مسیر ورود به تنظیمات بخش “زمان خاموش شدن صفحه نمایش” دستگاه خود را نمی‌دانید، می‌توانید با کارشناسان موبایل کمک تماس حاصل کرده و از آن‌ها راهنمایی بخواهید.

قابلیت‌های هوشمند دستگاه را غیرفعال دهید

دستگاه‌های هوشمند کنونی موجود در بازار قابلیت‌های هوشمند جالبی را هم ارائه می‌کنند. به عنوان مثال دستورات اشاره‌ای یا اصطلاحا “Gestures” یک نمونه از این موارد است. با استفاده از این قابلیت شما می‌توانید دستورات اشاره‌ای خاصی را برای دستگاهتان تعیین کنید. به عنوان مثال در گوشی گلکسی S5 سامسونگ با فعال کردن قابلیت هوشمند و اشاره‌ای خاصی می‌توانید در بخش گالری با حرکت دادن دست خود به سمت راست و چپ، تصویر نمایش داده شده بر روی نمایشگر دستگاه را جلو و عقب بزنید.
این موضوع و قابلیت‌های هوشمند این چنینی عموما بسیار جالب و جذاب هستند، اما برای فعال شدن نیازمند فعالیت سنسورهای خاصی خواهند بود و این سنسورها هم نیازمند مصرف انرژی یا مصرف شارژ باتری هستند. همچنین به منظور انجام این موارد عموما پردازنده دستگاه هم درگیر ماجرا می‌شود و این امر هم در مصرف انرژی باتری دستگاه تاثیرگذار خواهد بود. بنابراین توصیه می‌کنیم که قابلیت‌های هوشمند دستگاه اندرویدی خود را همواره غیرفعال کنید تا میزان مصرف انرژی یا مصرف شارژ باتری دستگاهتان کاهش یابد.

ویبره دستگاه خود را خاموش کنید

بسیاری از افراد علاقه دارند که دستگاه هوشمند اندرویدی آن‌ها ضمن پخش آوای صوتی هشدار در حین برقراری تماس، ویبره یا لرزش هم داشته باشند. فعال بودن قابلیت ویبره یا لرزشی دستگاه منجر به افزایش مصرف انرژی یا مصرف شارژ باتری می‌شود. بنابراین بهتر است که تا حد امکان این قابلیت را در دستگاهتان غیرفعال کنید. انرژی که به لرزش در آمدن دستگاه صرف می‌کند نسبت به انرژی صرف شده در شرایط پخش آوای صوتی بیشتر است. همچنین توجه داشته باشید که قابلیت ویبره و پخش صدا در حین تایپ کردن با استفاده از صفحه کلید لمسی دستگاه خود را نیز غیرفعال کنید. به این قابلیت اصطلاحا “Haptic Feedback” گفته می‌شود. همواره سعی کنید که به منظور کاهش مصرف انرژی یا مصرف شارژ باتری دستگاه‌های هوشمند خود این قابلیت‌ها را غیرفعال نمایید.

از نمایش نوتیفیکیشن‌ها در لاک اسکرین دستگاه استفاده کنید

نمایش نوتیفیکیشن‌ها یا پیغام‌های هشدار بر روی لاک اسکرین (Lock Screen) دستگاه‌های اندرویدی به نوعی منجر به کاهش مصرف انرژی یا مصرف شارژ باتری دستگاه‌های اندرویدی می‌شود. این موضوع به ویژه زمانی محسوس‌تر است که صفحه نمایش دستگاهتان از نوع آمولد باشد. نمایش نوتیفیکیشن‌ها در لاک‌ اسکرین دستگاه‌های اندرویدی از زمان معرفی اندروید آب نبات چوبی به یک استاندارد در این سیستم عامل تبدیل شد.
اگر از اندروید کیت‌کت استفاده می‌کنید به منظور نمایش نوتیفیکیشن‌ها در لاک اسکرین دستگاه از کاستوم رام‌ها یا اپلیکیشن‌هایی استفاده کنید که این قابلیت را ارائه می‌کنند. اپلیکیشن Dynamic Notifications یک نمونه از این اپلیکیشن‌ها محسوب می‌شود. با استفاده از این قابلیت می‌توانید بدون نیاز به باز کردن قفل صفحه نمایش دستگاه، نوتیفیکیشن‌های دریافتی خود را بررسی کنید. این امر تاثیر به سزایی در کاهش مصرف انرژی یا مصرف شارژ باتری محصولات اندرویدی دارد.

از باتری‌های اورجینال استفاده کنید

همواره سعی کنید که در دستگاه‌های اندرویدی خود از باتری‌های اورجینال و با کیفیت استفاده کنید. اگر بنا به هر دلیلی باتری دستگاهتان را تعویض کردید، حتما بهترین جنس و نوع اورجینال باتری را خریداری نمایید. استفاده از باتری‌های بی‌کیفیت و نامرغوب می‌تواند منجر به آسیب رساندن به دستگاهتان شده و عملکرد آن را تحت تاثیر قرار دهد.

از قابلیت‌هایی نظیر “Do Not Disturb” بیشتر استفاده کنید

قابلیت‌هایی همچون Do Not Disturb منجر می‌شود که دستگاهتان از نظر ارائه نوتیفیکیشن‌ها و برخی شرایط دیگر استراحت کوتاهی داشته باشد. توصیه می‌کنیم که این قابلیت را در شرایطی که به واقع منتظر برقراری تماس خاصی نیستید استفاده کنید. این امر می‌تواند مصرف انرژی باتری با مصرف شارژ آن را به شدت کاهش دهد. به منظور مدیریت بهتری نوتیفیکیشن‌ها در طول روز اپلیکیشن‌هایی نظیر IFTTT هم موجود هستند. با استفاده از این اپلیکیشن می‌توانید جدول زمانبندی به منظور شیوه ارائه نوتیفیکیشن‌ها از سوی دستگاهتان در روزها و ساعت مختلف هفته تنظیم کنید. به عنوان مثال در ساده‌ترین شرایط ممکن می‌توانید با استفاده از اپلیکیشن IFTTT نمایش نوتیفیکیشن‌ها در ساعات 12 الی 8 صبح روزهای هفته را غیرفعال نمایید.

قابلیت‌های اتصال دستگاه خود را بررسی کنید

دستگاه هوشمند اندرویدی شما قابلیت‌های اتصال مختلفی دارد که هر یک از آن‌ها به منظور فعالیت ملزم به مصرف انرژی یا شارژ باتری دستگاه هستند. به عنوان مثال قابلیت اتصال وای‌فای، بلوتوث، موبایل دیتا، NFC، سرویس GPS، هات‌اسپات (Hotspot) و … چند نمونه از این موارد هستند. توصیه می‌کنیم که تنها در شرایط مورد نیاز هر یک از این قابلیت‌ها را فعال کنید و در غیر این صورت حتما آن‌ها را غیرفعال نمایید. به واقع دلیلی جود ندارد که دائما به شبکه وای‌فای متصل باشید و یا از سرویس اینترنت سیم کارت خود به وسیله موبایل دیتا استفاده کنید. بررسی‌ها نشان داده که استفاده از شبکه موبایل دیتا منجر می‌شود که مصرف انرژی یا مصرف شارژ باتری دستگاه افزایش نسبتا چشمگیری پیدا کند. همچنین هات‌اسپات کردن دستگاه و استفاده از آن به عنوان مودم هم به شدت میزان مصرف انرژی باتری دستگاه را افزایش می‌دهد. اگر قصد دارید که میزان مصرف انرژی یا مصرف شارژ باتری دستگاه اندرویدی خود را کاهش دهید حتما این موارد را در نظر داشته باشید و قابلیت‌های اتصال دستگاه خود را مدیریت کنید.

از ویجت‌ها استفاده نکنید

ویجت‌ها یکی از ویژگی‌های منحصر به فردی و بسیار جالب سیستم عامل اندروید محسوب می‌شوند که ظاهر دستگاه را زیباتر می‌کنند. اما باید در نظر داشته باشید که استفاده از ویجت‌ها منجر به افزایش مصرف انرژی و مصرف شارژ باتری دستگاه می‌شود. دقت داشته باشید که برخی از ویجت‌ها به منظور فعالیت نیازمند اتصال به شبکه اینترنت هستند و بدین صورت دائما محتوا و اطلاعات خود را به روز رسانی می‌کنند. این نوع ویجت‌ها نسبت به ویجت‌های دیگر مصرف انرژی بیشتری دارند. سعی کنید که تا حد امکان استفاده از ویجت‌ها در دستگاه اندرویدی خود را کاهش دهید.

اپلیکیشن‌های نصب شده بر روی دستگاهتان را به روز کنید

در اغلب موارد هنگامی که نسخه جدیدی از یک اپلیکیشن ارائه می‌شود، تنظیمات و بهبودهایی در رابطه با مصرف مموری و انرژی باتری را هم به همراه دارد. در واقع این دو موضوع از جمله دلایل اصلی ارائه به روز رسانی برای اپلیکیشن‌های معتبر محسوب می‌شوند. بنابراین همواره سعی کنید که از جدیدترین نسخه از اپلیکیشن‌های مورد نظرتان استفاده کنید و دائما آن‌ها را در دستگاهتان به روز رسانی نمایید. همچنین توصیه می‌کنیم که اپلیکیشن‌های غیرکارآمد و آن دسته از اپلیکیشن‌هایی که به واقع از آن‌ها استفاده‌ای نمی‌کنید را از دستگاهتان حذف نمایید. ممکن است برخی از این اپلیکیشن‌ها در پس زمینه دستگاه اندرویدیتان فعال باشند و بدین صورت منجر به افزایش مصرف انرژی یا مصرف شارژ باتری شوند. بنابراین همواره سعی کنید که در دستگاه خود تنها آن دسته از اپلیکیشن‌هایی را نصب کنید که دائما به آن‌ها نیاز داشته و از آن‌ها استفاده می‌کنید.

در شرایط بحرانی از وضعیت “ذخیره‌سازی انرژی باتری” دستگاه خود استفاده کنید

تمام کمپانی‌های تولید کننده محصولات اندرویدی وضعیت خاصی را در دستگاه‌های خود تعریف می‌کنند که معروف به وضعیت “ذخیره‌سازی انرژی باتری” است. با فعال‌سازی این وضعیت میزان مصرف انرژی باتری دستگاه به حداقل شرایط ممکن کاهش می‌یابد. این وضعیت عموما در شرایطی که درصد شارژدهی باتری دستگاه از مرز مشخصی عبور کند به طور اتوماتیک فعال می‌شود. در این بین هر یک از شرکت‌های فعال در زمینه طراحی و تولید محصولات اندرویدی، وضعیت “ذخیره‌سازی انرژی باتری” دستگاه‌های هوشمند خود را با لقب اختصاصی معرفی می‌نمایند. به عنوان مثال شرکت تایوانی اچ‌تی‌سی این وضعیت را “Extreme Power Saving Mode” نام‌گذاری کرده، سامسونگ آن را “Ultra Power Saving Mode” خطاب می‌کند و سونی از آن با نام “STAMINA Mode” یاد کرده است.

تنظیمات وضعیت “ذخیره‌سازی انرژی باتری” دستگاه خود را بهینه‌سازی کنید

در برخی از شرایط کمپانی‌های تولید کننده محصولات اندرویدی به کاربر این اجازه را می‌دهند تا تنظیمات وضعیت “ذخیره‌سازی انرژی باتری” دستگاه را تغییر دهند. اگر گوشی یا تبلت شما هم این امکان را ارائه می‌کند، سعی کنید که وارد جزئیات آن شده و عملکرد این وضعیت را بهینه‌سازی کنید و در شرایط لزوم آن را فعال نمایید.

قابلیت “همگام‌سازی اتوماتیک” یا “Auto Sync” دستگاه خود را غیرفعال کنید

دقت داشته باشید که در دستگاه اندرویدیتان قابلیت همگام‌سازی اتوماتیک حساب‌های کاربری گوگل غیرفعال باشد. فعال بودن قابلیت auto-sync منجر می‌شود که هر 15 دقیقه یک بار تمام تنظیمات حساب‌ کاربری گوگل شما به روز رسانی شوند. این امر به شدت بر روی مصرف انرژی یا مصرف شارژ باتری دستگاه مؤثر است. همچنین سعی کنید که برای به روز رسانی اطلاعات اپلیکیشن‌هایی نظیر ایمیل، فیسبوک و … بازه‌های زمانی خاصی را تعیین کنید و از فعال بودن آنی و دائمی این اپلیکیشن‌ها در پس زمینه دستگاه جلوگیری به عمل آورید.
اگر در رابطه با نحوه تعیین بازه‌ زمانی به منظور آپدیت محتوای اپلیکیشن‌هایی نظیر ایمیل اطلاعات خاصی ندارید، می‌توانید با کارشناسان موبایل کمک تماس حاصل کرده و از آن‌ها راهنمایی بخواهید. این امر به طرز چشمگیری بر روی مصرف انرژی یا مصرف شارژ باتری دستگاه مؤثر خواهد بود.

از به روز رسانی اتوماتیک اپلیکیشن‌ها جلوگیری کنید

هنگامی که اپلیکیشن‌های نصب شده بر روی دستگاهتان در حال به روز رسانی هستند، مصرف انرژی یا مصرف شارژ باتری دستگاه به شدت افزایش می‌یابد. همواره سعی کنید که تنها در شرایط مناسب اپلیکیشن‌های نصب شده بر روی دستگاهتان را به روز رسانی کنید. بدین منظور توسعه می‌کنیم که حتما قابلیت به روز رسانی اتوماتیک اپلیکیشن‌ها در سرویس گوگل پلی (Google Play) دستگاهتان را غیرفعال کنید.

قابلیت Google Now دستگاه را غیرفعال کنید

فعال بودن قابلیت Google Now در دستگاه‌های اندرویدی تاثیر به سزایی در مصرف انرژی باتری دستگاه دارد. با استفاده از قابلیت Google Now می‌توانید دستورات صوتی را به محصولات اندرویدی خود بدهید و در قبال این دستورات پاسخ‌های هوشمندانه‌ای را دریافت کنید. استفاده از این قابلیت بسیار جذاب و کاربردی است اما اگر بنا به هر دلیلی قصد دارید که مصرف انرژی یا مصرف شارژ باتری دستگاه اندرویدیتان را کاهش دهید، توصیه می‌کنیم که حتما قابلیت Google Now دستگاه خود را غیرفعال کنید.
بدین منظور وارد منوی اپلیکیشن‌های دستگاه شده و سپس به زیرشاخه Voice مراجعه کنید. ممکن است بخش Voice در دستگاه شما زیرمجموعه‌ای از یک بخش دیگر باشد که عموما با عنوان “Search & Now” نمایش داده شده است. پس از ورود به این بخش گزینه “OK Google Detection” را انتخاب کرده و تمام تیک‌های موجود را غیرفعال کنید. بدین صورت قابلیت Google Now دستگاهتان غیرفعال شده و در مصرف انرژی باتری دستگاه صرفه‌جویی شایان ملاحظه‌ای به عمل می‌آید.

به اپراتور سیم کارت خود اهمیت دهید!

شاید این موضوع برایتان عجیب باشد یا تا کنون آن را نشنیده باشید. اما کیفیت و سرعت خدمات‌دهی اپراتور سیم کارت شما تاثیر به سزایی در میزان مصرف انرژی باتری دستگاه دارد. همچنین دقت داشته باشید که استفاده همزمان از دو سیم کارت در یک گوشی هوشمند هم میزان مصرف انرژی باتری دستگاه را افزایش می‌دهد.

از روشن کردن بی‌مورد صفحه نمایش دستگاه اجتناب به عمل آورید

برخی از افراد دائما بی‌مورد و بدون دلیل با گوشی‌های خود ور می‌روند. در بسیاری از موارد دیده شده که روشن کردن صفحه نمایش گوشی و بررسی آن در حالی که هیچ نوتیفیکیشنی دریافت نشده و هیچ اتفاق خاصی رخ نداده به یک عادت نادرست در کاربران تبدیل شده است. روشن شدن صفحه نمایش دستگاه و پرسه زدن در محیط آن به شدت میزان مصرف انرژی یا مصرف شارژ باتری دستگاه را افزایش می‌دهد. سعی کنید که تا حد امکان از این عادت نادرست پرهیز کنید و تنها در شرایط لزوم صفحه نمایش دستگاه را روشن کرده، قفل نمایشگر آن را باز کرده و محتوای دریافتی را بررسی کنید.

همیشه آسوده نیست بتوانید بفهمید چه زمانی کامپیوتر شما هک شده است و خیلی سخت می‌توان این اتفاق را تشخیص داد. اما در اینجا نشانه‌هایی وجود دارد که می‌تواند دسترسی داشتن شخصی به کامپیوتر شما را افشا کند. بنابراین به موارد زیر توجه کنید و اگر هر یک از آن‌ها برای شما نیز اتفاق افتاده است، احتمال هک شدن کامپیوتر شما بیشتر از سایر موارد است.

ناگهان سرعت عملکرد کم می‌شود

اگر اخیرا سرعت کامپیوتر شما و یا اتصال به اینترنت آن کندتر از گذشته شده است، این امکان دارد شخصی از قدرت کامپیوتر و یا پهنای باند اینترنتتان استفاده می‌کند. بسیاری از هکرها با نصب و اجرای یک اپلیکیشن در پس زمینه کامپیوتر قربانیان، منابع را در اختیار می‌گیرند و باعث کاهش سرعت همه چیز می‌شوند.

البته در اینجا به جز هک شدن کامپیوتر شما، دلایل دیگری نیز می‌تواند برای این کاهش سرعت وجود داشته باشد. کامپیوترها بعضا به خاطر قدیمی بودن نیز با کاهش سرعت مواجه می‌شوند؛ به همین دلیل ما تنها افت ناگهانی را می‌توانیم ملاک هک شدن کامپیوتر قرار دهیم. اگر در طول روز این اتفاق برای شما افتاد، بدان معناست که چیزی مشکوک در جریان است. همین قضیه در مورد سرعت اتصال به اینترنت نیز صدق می‌کند. اگر بیش از حد معمول و بدون استفاده از آن، سرعت اینترنت شما کم شد، این بدان معناست که پهنای باندتان در حال ربوده شدن است.

کاهش ناگهانی سرعت کامپیوتر یکی از نشانه های هک کامپیوترتان است

ظاهر شدن برنامه های جدید 

هکرها می‌توانند بر روی کامپیوتر شما به نصب برنامه بپردازند؛ بنابراین می‌توانند به راحتی کارهای خطرناکی انجام دهند. کارهایی نظیر راه اندازی بات نت ها که می‌توانند اطلاعات بانکی و کارت‌های اعتباریتان را بدزدند، کامپیوترتان را خاموش کنند و تمامی اطلاعاتی که به دردشان می‌خورد را استخراج کنند. در مواقعی که شما باید شک کنید، نوار ابزار جدیدی به چشم می‌خورد، هشدارهای آنتی ویروس ناآشنایی دیده می‌شود، پاپ آپ های عجیب و غریبی نمایان می‌شوند و همچنین مرورگرهای جدیدی با انواع هشدارها پدیدار می‌شوند.

این می‌تواند وسوسه انگیز باشد که شما برنامه‌هایی که همیشه می‌خواستید را اتفاقی در کامپیوتر خود پیدا کنید؛ به خصوص اگر آن‌ها تازه، جدید و یا گران قیمت باشند. بنابراین به خاطر داشته باشید که برنامه‌هایی را بر روی کامپیوتر خود نصب کرده‌اید و مواظب هر چیز مشکوکی که می‌بینید باشید.

غیرفعال کردن آنتی ویروس

برنامه آنتی ویروس شما باید در همه زمان فعال و در حال اجرا باشد. شما می‌توانید آیکون آن را در تسک بار کامپیوترتان نیز ببینید. اگر آن متوقف شد و یا قادر به اجرای آن نیستید، این احتمال وجود دارد که یک هکر آن را غیر فعال کرده و کنترلش می‌کند. از آنجایی که آنتی ویروس می‌تواند نشانه خوبی باشد تا شما را متوجه یک حمله کند، فکر خوبیست که شما روزانه و یا هفتگی کامپیوترتان را با آنتی ویروس اسکن کنید و البته از یک نسخه کامل آنتی ویروس قدرتمند با آپدیت‌های روزانه و هفتگی بر روی دستگاهتان استفاده کنید.

عدم توانایی در ورود

شما ممکن است هزاران بار وارد کامپیوتر خود شده باشید ولی حالا پسوردتان کار نمی‌کند. در وهله نخست، احتمال دارد شما یک کلمه را اشتباه زده باشید، پس این بار با دقت بیشتری تلاش کنید تا شاید مشکل شما حل شود. اما اگر باز هم موفق به ورود نشدید، احتمال هک شدن کامپیوتر شما زیاد است.

اگر درب ورود کامپیوترتان بر روی شما قفل شده، این بدان معناست که شخصی به آن نفوذ کرده و برای اینکه آزادی عمل بیشتری را در اختیار داشته باشد، جلوی دسترسی شما را گرفته است.

فعالیت‌های حجیم

زمانی که با کامپیوتر فعالیت می‌کنید، عواملی در حال فعالیت در پس زمینه سیستم عامل آن هستند که این امری طبیعیست. اما اگر شما کامپیوترتان را روشن کردید و دیدید چیزی بیشتر از حد معمول در حال فعالیت است، ممکن است چیزی مشکوک وجود داشته باشد.

اگر نشانگر ماوس شما، زمانی که آن را لمس نمی‌کنید حرکت می‌کند و یا اگر در هیستوری مرورگر شما آدرس‌هایی یافت می‌شود که هرگز به آنجا سر نزده‌اید، یا اینکه وقتی یک کار ساده همانند چک کردن ایمیل را انجام می‌دهید و هارد دیسک شما به شدت در حال انجام کار است، تمامی این‌ها می‌تواند نشانه‌هایی از هک شدن کامپیوتر شما باشد.

البته که در این بین استثنا نیز وجود دارد. به عنوان مثال ممکن است تکان خوردن ماوس به خاطر در حال اتمام بودن باتری آن باشد. یا اینکه فرزندان شما بدون اطلاع شما دست به کامپیوتر زده‌اند و از مرورگر اینترنت استفاده کرده‌اند. تسک منیجر ویندوز و یا اکتیویتی مانیتور مک را چک کنید، چرا که به شما کمک می‌کند برنامه های پر مصرف را شناسایی کنید.

ناتوانی در خاموش کردن

اگر شخصی کامپیوتر شما را کنترل کند، قصد دارد که همچنان کنترل را در دست داشته باشد و این بدان معناست که کامپیوتر شما نیز بایستی روشن بماند. اگر نمی‌توانید طبق روال عادی و همیشگی کامپیوترتان را خاموش کنید، این امکان وجود دارد که کسی جلوی این کار را می‌گیرد.

همچنین طول کشیدن مدت زمان بسیار زیاد برای خاموش شدن نیز می‌تواند نشانه‌ی خطرناکی باشد، چرا که هکر می‌خواهد کمی زمان بخرد تا بتواند کارهای خود را برای انجام در زمانی دیگر ذخیره کند.

دوستان شما فعالیت‌های زیادی را گزارش می‌دهند

آیا دوستانتان اخیرا به شما گفته‌اند که ایمیل‌ها و پیام‌های متنی عجیب و غریب زیادی را برای آن‌ها می‌فرستید؟ این می‌تواند یک نتیجه داشته باشد و آن هم هک شدن کامپیوتر شماست. ارسال لینک‌های مسموم، یکی از بدیهی‌ترین چیزهایی است که هکرها از این راه می‌کوشند تا اشخاص آشنا با شما را نیز هک کنند. در واقع هکرها لینک‌های خطرناکی را به ایمیل‌های شما اضافه می‌کنند.

گاهی اوقات شاید حتی ایمیل ارسالی را ببینید که هیچگاه آن را نفرستاده‌اید، اما از کامپیوتر شما فرستاده شده است. بنابراین هر کسی که به شما در این خصوص گزارش داد، فورا همه چیز را بررسی کنید.

درخواست‌های دسترسی

بسته به تنظیمات امنیتی شما، برنامه‌ها ممکن است نیازمند درخواست مجوز دسترسی باشند. گاهی اوقات این اجازه دسترسی از طریق فایروال شما ارسال می‌شود. گاهی اوقات آن‌ها اجازه می‌خواهند تا به اجرا درآیند و یا شاید آن‌ها نیاز داشته باشند تا از اطلاعات دیگر برنامه‌ها نیز استفاده کنند. هر چیزی که اجازه دسترسی بخواهد و برای شما نا آشنا باشد، یک علامت هشدار دهنده است.

این سخت نیست که شما دست رد به سینه این درخواست‌ها بزنید، بنابراین چند ثانیه وقت صرف خواندن آن پیام کردن ارزشش را دارد. مواظب برنامه‌هایی باشید که هیچگاه حتی اسم آن‌ها را نیز نشنیده‌اید.

معاملات مالی جعلی

این می‌تواند بسیار خطرناک باشد. اگر متوجه تحرکات مالی (هرچند کم) در حساب‌های بانکی خود شدید، این می‌تواند نشانه‌ای برای  دزدیده شدن اطلاعات بانکی شما باشد.

اگر این نشانه‌ها را دیدیم باید چه کار کنیم؟

این موارد همگی هشداری هستند تا همه چیز را بیشتر از گذشته جدی‌تر بگیرید. این 9 مورد می‌توانند بسیار خطرناک باشند، اما به طبع همگی دارای راه حلی هستند.

اگر کامپیوتر و یا ارتباط اینترنتی شما سنگین و کند بود، حتما باید تمامی موارد مورد نیاز را چک کنید. تسک منیجر کامپیوترتان را چک کنید و همچنین از نسخه کامل یک آنتی ویروس استفاده کنید. و در انتها تمامی داده‌های ورودی و خروجی شبکه‌های ارتباطی را نیز بررسی کنید.

Stand by یعنی آماده باش به این مفهوم که کامپیوتر شما اگر به این حالت خاموش گردد ، در سریعترین زمان ممکن روشن شده و به همان حالتی که خاموش کرده بودید در می آید.
در این حالت کامپیوتر اصلا خاموش نمی شود، بلکه به حالت مصرف کم انرژی (Power Save) در می آید.
بخشهای مثل مانیتور و هارد و بقیه اجزا بجز مادربرد و رم خاموش می شوند.
Hibernate یعنی خواب زمستانی به این مفهوم که اطلاعات و نرم افزارهای موجود در رم به هارد منتقل گردیده و کامپیوتر شما بطور کل خاموش می گردد. اما پس از روشن شدن تمام اطلاعات و نرم افزارها از هارد به رم منتقل می گردد و از این پس می توان کار را ادامه داد ( در واقع زمان بازگشایی نرم افزار ها و لود اطلاعات را نخواهیم داشت)
بایستی به این نکته توجه نمایید که اگر می خواهیم حداکثر 2 یا 3 ساعت دست از کار بکشید stand by بهتر است از Shut Down و Hibernate است اما اگر بیشتر از آن می خواهیم کامپیوتر را ترک نماییم Hibernate بهترین گزینه است ، اما اگر نرم افزار یا اطلاعات جاری در رم نداریم Shut Down بهترین گزینه می باشد.
برای فعال نمودن Hibernate می توانید به Power Option در control panelمراجعه و بر روی Power Option کلیک نموده و وارد Hibernate شوید، سپس Enable Hibernation زا تیک بزنید.
از این پس در موقع خاموش نمودن با نگه داشتن کلید Shift گزینه Stand By به Hibernate تبدیل می شود.

– كمبود حافظه RAM
– استفاده از فشرده سازها
– عدم بخش بندي يا پارتيشن بندي ديسك سخت
– وجود فايل هاي گذرا يا موقت (Recyle Bin)
– پراكندگي بيش از حد فايل ها
– گنجايش و ظرفيت كم ديسك سخت

بنابراين لازم است:
– درايوي كه ويندوز در آن نصب شده است، هميشه دو يا سه برابر گنجايش سيستم عامل جاي خالي داشته باشد.
فايل هاي گذرا يا موقت با پسوند tmp را پاك كنيد.
– هر چند وقت يك بار فايل هاي روي ديسك سخت رايانه را يكپارچه و بهينه سازيد.
– در صورتي كه از برنامه هاي گرافيكي استفاده مي كنيد، حجم حافظه رايانه تان زياد باشد.
– هميشه ۱۰درصد از فضاي ديسك سخت را خالي نگه داريد و چند وقت يك بار آن Defrag كنيد تا از پراكندگي هارد جلوگيري كند.

چرا VPN ؟
آموزش امروز به درد اونهایی میخوره که از PS4 برای بازی و سرگرمی آنلاین استفاده می کنن ولی دسترسی به بعضی از بازی های آنلاین برای اونها امکان پذیر نیست یا دلشون میخواد قبل از این که بازی در کشورشون به فروش برسه، به اون دسترسی داشته باشن و قبل از همه اون بازی رو تجربه کنن.
قبل از شروع آموزش باید شما رو با دو واژه Ping و Lag آشنا کنم. Ping دستوریه که فاصله زمانی برای وصل شد دو تا دستگاه که آنلاین به هم وصل هستن رو می سنجه. مثلا اون زمانی که طول می کشه تا لینک صفحه ای که جستجو می کنید باز بشه یا وقتی آنلاین با کسی بازی می کنید، زمانی که طول میکشه دستورها به بازیکن مقابل برسه و جوابش دوباره به شما برگرده. به این زمان Ping می گن.
Lag تاخیریه که بین رفت و برگشت دستورها و اجرای اونها بوجود میاد. فکر کنین شما دارین یه بازی آنلاین انجام میدین. احساس می کنین پیام هایی که می فرستین یا هم بازیتون براتون می فرسته به کندی رد و بدل می شه، به این تاخیرها Lag می گن و این مساله به خاطر سرعت پایین اینترنت هستش. شما با استفاده از VPN می تونین زمان Ping رو به کمترین زمان برسونین و Lag رو تا حد زیادی از بین ببرین.

آموزش مراحل اتصال کنسول PS4 به VPN

حالا چه جوری PS4 رو به VPN وصل کنین؟
برای این کار دوتا راه حل بهتون پیشنهاد میکنم.
اول این که اگر می تونین مودم خودتون رو مستقیم به VPN وصل کنین، خیلی راحت همه دستگاه هایی که به این مودم وصل بشه می تونن از VPN استفاده کنن. برای این کار باید بر طبق نوع مودم و با توجه به دفترچه راهنمای اون وارد قسمت تنظیمات مودم بشین و VPN رو براش تعریف کنین.
اینجوری خیلی راحت همه دستگاه هایی که به این مودم وصل می شن از اینترنت بدون فیلتر استفاده می کنن. البته همه مودم ها این قابلیت رو ندارن. پس راه حل بعدی رو بهتون پیشنهاد می کنم.
برای انجام دادن این کارمراحل زیر رو انجام بدین.

الف) تنظیمات VPN کامپیوتر یا لب تاپ برای اتصال به PS4

1. باید کابل Ethernet، لب تاپ یا کامپیوتر که روی اون Windows نصب باشه و خود دستگاه PS4 رو دم دستتون داشته باشین. یه VPN با کارایی خوب که بتونین برای PS4 استفاده کنین خریداری کنین.
2. اول یه اتصال VPN روی ویندوز بسازین. (آموزش این مرحله رو در انتها برای اونهایی که بلد نیستن نوشتم.)
3. حالا با کابل Ethernet، PS4 رو به کامپیوتر یا لب تاپ وصل کنین.
4. روی لب تاپ یا کامپیوتر وارد قسمت Control panel بشین.
5. گزینه Network and Sharing center رو انتخاب کنین.
6. گزینه Change adaptor setting رو از سمت چپ انتخاب کنین.
7. روی اون Connection که روی لب تاپ با کامپیوتر ساختین راست کلیک کنین.
8. گزینه Properties رو انتخاب کنین.
9. Sharing رو بزنین.
10. گزینه Allow other Network… رو تیک بزنین.
11. لیست گزینه Home Network… رو باز کنین و گزینه Wi Fi یا Ethernet رو بر حسب نیازتون انتخاب کنین.
12. الان وقتشه که اون Connection که برای کامپیوتر با لب تاپتون ساختین رو فعال کنین

ب) تنظیمات PS4 برای اتصال به VPN
۱. از منوی XMB به Setting وارد بشین.
۲. به قسمت Network Setting برید.
۳. گزینه Set up internet connection رو انتخاب کنین.
۴.گزینه Use a LAN cable رو بزنین و Easy رو انتخاب کنین تا PS4 کابل Ethernet رو بشناسه.
۵. گزینه Do not Use a Proxy Server رو بزنین و همه مراحل رو انتخاب کنین.
“همه مقدمات برای لذت بردن شما از یه بازی مهیج و دوستانه آماده است.”

نصب VPN روی لب تاپ یا کامپیوتر

1. انتخاب دکمه Start
2. انتخاب Setting
3. انتخاب گزینه Network & Internet
4. انتخاب گزینه VPN از سمت چپ
5. انتخاب Add VPN Connection (قسمت ۱ و ۴ این پنجره باید به صورت پیش فرض بماند.)
6. نوشتن آدرس VPN در قسمت Server name or address
7. نوشتن نام دلخواه برای Connection خود در قسمت Connection name
8. نوشتن User name و Password در قسمت Type of sign-in
9. انتخاب دکمه Save
10. دیدن Connection درست شده در لیست VPN ها
11. انتخاب دکمه Connect ( الان اگه همه مراحل رو به درستی انجام داده باشید اتصال به صورت Connected درمی آید.)

گاهی اوقات پیش می آید که شبکه وایفای آنطور که باید خوب کار نمی کند. برای رفع این مشکل را ههای ساده ای وجود دارد که می توانید عملکرد شبکه وایفای را بهبود بخشید . در حقیقت وایفای یک سیگنال فیزیکی است که می تواند توسط دیوار و دستگاههای الکترونیکی و حتی خود ما سد و یا در محیط اطراف ما پخش شود. مکانی که روتر خود را قرار می دهید و چیزهایی که اطراف آن قرار دارد تاثیر زیادی روی قدرت شبکه دارند. در ادامه به 10 راه کار برای بهبود عملکرد شبکه وایفای اشاره می کنیم.

1- قراردادن روتر نزدیک به مرکز خانه

روتر سیگنال را به تمام جهات پخش می کند، بنابراین قرار دادن آن در یک گوشه از خانه یا نزدیک پنجره به معنی هدر رفتن بخش قابل توجه ای از سیگنال آن است. ممکن است نیاز باشد تا اتصال شبکه به یکی از دستگاههایتان را با کابل شبکه تامین کنید، اما کابلهای شبکه طول و دراز قیمت چندانی ندارند و جابجا کردن روترتان می تواند تاثیر زیادی در بهبود عملکرد آن داشته باشد.

2- قراردادن روتر بالاتر از سطح زمین

بهتر است روتر را مستقیم روی زمین قرار ندهید. چراکه اغلب آ نها طوری طراحی شده اند تا سیگنال را کمی به سمت پایین منتشر کنند. علاوه بر آن نمی توانند به سادگی در مصالحی مثل آهن و بتن و سیمان که احتمالا در ساخت کف خانه شما از آ نها استفاده شده نفوذ کنند. در نتیجه توصیه می شود که روتر را حداقل یک متر بالاتر از سطح زمین قرار دهید.

3- قراردادن روتر در اتاقی که بیشترین استفاده از اینترنت را دارد

صرف نظر از محل قرارگیری روتر، سیگنال در اتاقی که روتر در آن قرار دارد از همه جا قویتر است. پس در حالت ایده آل شما می توانید آن را نسبتا در مرکز خانه و اتاقی که در آن بیشتر از دستگاههای متصل به اینترنت استفاده می شود قرار دهید.

4- قراردادن روتر در فضای باز

از آ نجا که سیگنال روتر می تواند توسط خیلی از مواد جذب شود، باید آن را تا جای ممکن در فضای باز قرار دهید. به بیان دیگر، آن را در کمد یا فضای بسته قرار ندهید. امواج رادیویی در هوای باز بهتر منتقل می شوند، بنابراین خط دید را در نظر داشته باشید. اگر می توانید روتر را از فاصله دور و از جهات مختلف ببینید، آن را در جای درستی قرار داده اید.

5- روتر را از دیگر دستگاههای الکترونیکی دور نگه دارید

تمام دستگاههای الکترونیکی می توانند در سیگنال روتر تداخل ایجاد کنند: مایکروفر، تلویزیون، تلفنهای بیسیم و اساسا هرچیز که سیگنال الکترومغناطیس تولید می کند یا موتور دارد. به طور کلی روتر را از دیگر دستگاههای الکترونیکی دور نگهدارید. اشیاء بزرگ فلزی مثل آینه ها یا کابینتها و آب مثلا آکواریوم می توانند سیگنال را سد کنند و باید از آ نها پرهیز کنید.

6 – یک آنتن را به صورت عمودی و دیگری را به شکل افقی تنظیم کنید

از آ نجا که سیگنال روتر به شکل قائم بر آنتن منتشر می شود، عقل سلیم می گوید که آنتن های عمودی سیگنال را به شکل افقی پخش می کنند و فضای بیشتری از خانه را پوشش می دهند. صحیح، اما این مسئله در مورد تراز کردن آنتن های دستگاهها در جهت یکسان با آنتن روتر برای به حداکثر رساندن دریافت سیگنال نیز صدق می کند. بیشتر لپتاپ ها آنتن های داخلی افقی دارند اما یک تلفن یا تبلت بسته به شکلی که آن را نگه می دارید؛ احتمالا در موقعیت متفاوتی قرار می گیرد. تنظیم یک آنتن روتر به صورت عمودی و آنتن دیگر در جهت افقی می تواند تمام سطوح را پوشش دهد و در عین حال سیگنال را تا جای ممکن به شکل یکنواخت در خانه پخش کند.

7 – قدرت سیگنال را اندازه بگیرید

برنامه هایی مانند Cloud check یا Wi-Fi Analytics وجود دارد که به شما امکان می دهد تا بفهمید سیگنال در کدام نقاط ضعیف است. این کار می تواند به شما کمک کند تا روتر را در مکان بهتری قرار دهید.

8 – تنظیم نرم افزار روتر

در بعضی موارد تنظیمات نرم افزاری وجود دارد که می تواند شبکه وایفای را بهبود بخشد. برای تنظیم نرم افزاری روتر معمولا باید آدرس آی پی مشخصی را در مرورگر وب وارد کنید )برای فهمیدن آدرس آی پی، پنل پشتی روتر را نگاه کنید یا نام روتر را در اینترنت جستجو کنید(. وقتی وارد تنظیمات شدید، دو چیز مهم را می توانید امتحان کنید. یکی تغییرکانالی است که روتر روی آن کار می کند. این مورد برای روترهای جدید کمتر مشکل ساز است اما روترهای قدیمی تر اغلب با هم تداخل می کنند )مخصوصا در نواحی شلوغ شهری با شبکه های زیاد( و تغییر کانال فرکانس می تواند راه حلی برای آن باشد. روترهای قدیمی روی 14 فرکانس مختلف کار می کنند و کانالهای 1 ، 6 و 11 عموما بهتر هستند، چرا که کمتر روی کانلهای دیگر می افتند و تداخل کمتری ایجاد می کنند. کانال پیشفرض 6است اما اگر مشکل سیگنال دارید کانالهای دیگر را امتحان کنید. گزینه دیگر ارتقا نرم افزار روتر است که به آن فریم ویر گفته می شود. این کار برای تمام روترها ممکن نیست اما شرکتها هر از چندگاهی فریم ویرهای رایگانی برای ارتقا روترهای قدیمی تر روی وبسایتهایشان قرار می دهند که می تواند در بهبود عملکرد روتر موثر باشد. برای اینکه ببینید برای روتر شما هم فریم ویر جدیدی آمده باید به سایت شرکت سازنده مراجعه یا اینترنت را جستجو کنید .

9 – بررسی کنید اشکال از طرف شرکت سرویس دهنده اینترنت نباشد

یک راه ساده برای اطمینان از اینکه مشکل از روتر است و اشکال از سمت سرویس دهنده اینترنت نیست، اجرای تست سرعت تحت دو حالت متفاوت است: یک بار از طریق وایفای و بار دیگر از طریق کامپیوترتان که توسط یک کابل اترنت مستقیما به روتر متصل شده است. اگر هر دو با مشکل کندی سرعت مواجه اند، احتمالا برای رفع اشکال یا ارتقا نوع اینترنت باید با ISP خود صحبت کنید اما اگر سرعت وایفای خیلی کندتر است پس به احتمال زیاد اشکال از خود روتر است.

10 – اگر هیچکدام از روشها کارساز نبود، باید تجهیزات جدید خریداری کنید

اگر هنوز هم با مشکلات شبکه مواجه هستید و هیچکدام از این راهکارها کارساز نبود، ارتقا به یک روتر جدید می تواند تغییر چشمگیری ایجاد کند، چرا که فناوری استفاده شده در انتشار سیگنال در طی سالهای اخیر تغییر بسیاری کرده است. شما همچنین می توانید روتر فعلیتان را با نصب یک آنتن قویتر ارتقا دهید، اما فقط بعضی از روترها این اجازه را به شما می دهند. سرانجام، برای افزایش برد روتر خود می توانید یک تقویت کننده یا repeater خریداری کنید. تقویت کننده دستگاهی است که شبکه فعلی شما را می گیرد و مجدد منتشر می کند. این کار اصلا پهنای باند شما را افزایش نمی دهد اما سیگنال شبکه را تا فاصله بیشتری پخش می کند.

یک روتر(راهبان) دو وظیفه مجزا اما مرتبط با هم دارد:
۱) تضمین می‌کند که اطلاعات به جایی که نباید بروند، نروند.
۲) تضمین می‌کند که اطلاعات به مقصد مورد نظر برسد.
به دلیل انجام این کارها، روتر‌ها نقش بسیار موثری در نحوه ارتباط دو شبکه کامپیوتری ایفا می‌کنند. روتر‌ها دو شبکه را به هم متصل می‌کنند و اطلاعات میان آن دو را رد و بدل می‌کنند. آنها همچنین از شبکه‌ها در برابر انتقال بی‌مورد اطلاعات محافظت می‌کنند. بدون توجه به تعداد شبکه‌ها،‌ طرز کار روتر‌ها بدون تغییر باقی می‌ماند.
از آنجا که اینترنت از ده‌ها هزار شبکه مختلف تشکیل شده است، استفاده از روتر‌هادر آن ضروری است.
بک بن ها
اولین بک‌بُن دنیا در سال ۱۹۸۷ توسط بنیاد ملی علم آمریکا (NFS) درست شد. این بک‌بُن که NSFNET نام داشت یک خط T۱ بودکه ۱۷۰ شبکه کوچک‌تر را به هم متصل می‌کرد و با سرعت انتقال ۵۵۴/۱ مگا بایت در ثانیه کار می‌کرد. یک سال بعد NSF با همکاری IBM و MCI بک‌بُن T۳ (۴۵ مگا بایت بر ثانیه) ایجاد کرد.
بک‌بُن‌ها معمولا شاهراه‌هایی از جنس فیبر نوری هستند. این شاهراه‌ها از چندین فیبر نوری در هم تنیده تشکیل شده‌اند تا ظرفیت انتقال داده‌هایشان بیشتر شود.
این کابل‌ها با علامت OC مشخص می‌شوند مانند: OC-۳ ،OC-۱۲ یا OC-۴۸ . یک OC-۳ توانایی انتقال ۱۵۵ میلیون بایت را در ثانیه دارد در حالی که یک OC-۴۸ می‌تواند ۲۴۸۸ میلیون بایت(۴۸۸/۲ گیگا بایت) را درثانیه انتقال دهد.
برای این که به سرعت بالای بک‌بُن‌های مدرن پی ببریم کافی است آنرا با مودم‌های معمولی ۵۶K مقایسه کنیم که ۵۶۰۰۰ هزار بایت را در ثانیه منتقل می‌کنند.
امروزه شرکت‌های بسیاری وجود دارند که بک‌بُن‌های با ظرفیت بالای خود را دارند و به نقاط اتصال متفاوتی در سراسر جهان متصل‌اند. در این حالت هر کاربر اینترنتی، بدون توجه به موقعیت جغرافیایی‌اش و شرکتی که از آن برای اتصال به اینترنت استفاده می‌کند می‌تواند با هر کاربر دیگری در زمین به راحتی صحبت کند.
اینترنت موافقت‌نامه‌ای تو در تو و بسیار عظیم بین شرکت‌ها است تا به صورت مجانی با هم ارتباط برقرار کنند.
● پروتکل اینترنتی: نشانی‌های IP
هر کامپیوتری در اینترنت یک شماره اختصاصی دارد که به آن نشانی IP میگویند.
IP علامت اختصاری پروتکل اینترنتی ‌است؛ زبانی که کامپیوترها به ‌وسیله آن با هم ارتباط برقرار می‌کنند. یک پروتکل، راه از پیش تعریف شده‌ای است که هرگاه کسی می‌خواهد از یک سرویس استفاده کند، از طریق آن وارد عمل می‌شود.
این «استفاده کننده» (کاربر) در این جا می‌تواند یک شخص حقیقی‌ و یا یک برنامه مثل نرم افزارهای استفاده کننده از اینترنت باشد.
یک IP معمولا بدین شکل است:
۳۸.۱۱۳.۱۶۲.۴۲
ما انسان‌ها برای اینکه این نشانی‌ها را راحت حفظ کنیم، آنها را به صورت بالا می نویسی (که البته این هم راحت نیست) اما کامپیوترها به صورت باینری یا با هم ارتباط برقرار می‌کنند‌ و نشانی IP بالا به زبان باینری بدین شکل است: ۱۰۰۱۱۰.۱۱۱۰۰۱.۱۰۱۰۰۰۱۰.۱۰۱۰۱۰ به عدد چهار بخشی موجود در IP اوکتتز(اوکتتز از ریشه عدد هشت یونانی گرفته شده است) گفته می‌شود چون هر کدام از آنها در صورت تبدیل به فرم باینری (دو دوئی) هشت موقعیت دارند. اگر این موقعیت‌ها را به هم اضافه کنیم می‌شود ۳۲ و دلیل این که به نشانی‌های IP اعداد ۳۲ بایتی می‌گویند همین است.
از آن جا که هر کدام از این موقعیت‌ها در سیستم باینری می‌توانند دو حالت داشته باشند (صفر یا یک)، تعداد نهایی حالات ترکیب آنها در اوکتتز، ۲۳۲ یا ۴,۲۴۹,۹۶۷,۲۹۶تعداد منحصر به فرد است.
در ازای تقریبا ۴.۳ میلیارد ترکیب محتمل، اعداد خاصی به عنوان نشانی‌های IP مشخص انتخاب شده‌اند.
برای نمونه، نشانی ۰.۰.۰.۰ برای شبکه‌های پیش‌فرض در نظر گرفته شده است و نشانی ۲۵۵.۲۵۵.۲۵۵.۲۵۵ برای broadcastها.
اوکتتز‌ها به جز جدا کردن اعداد کار دیگری هم دارند. از آنها برای ساخت کلاس‌هایی از IP ها استفاده می‌شود که می‌توانند در موارد خاص تجاری، دولتی و … استفاده شوند.
اوکتتز‌ها به دو بخش نت(Net) و هاست(Host) تقسیم می‌شوند.
بخش نت همیشه اولین اوکتتز را در بر می‌گیرد و از آن برای یشناسایی شبکه‌ای که کامپیوتر به آن تعلق دارد استفاده می‌شود. هاست(که گاهی به آن Node هم گفته می‌شود) کامپیوترهای حقیقی را در شبکه مشخص می‌کند. بخش هاست همیشه آخرین اوکتتز را در بر می‌گیرد.
● پروتکل اینترنت: سیستم نام دامنه
وقتی که اینترنت در دوران ابتدایی‌اش به سر می‌برد، از تعداد کمی کامپیوتر که بوسیله مودم‌ها و خطوط تلفن با هم در ارتباط بودند، تشکیل شده بود.
در آن زمان برای این که ارتباط بین دو کامپیوتر برقرار شود کاربران باید IP کامپیوتری را که می‌خواستند با آن ارتباط برقرار کنند تهیه می‌کردند. برای نمونه نشانی IP یک کامپیوتر ۲۱۶.۲۷.۲۲.۱۶۲ بود و کاربر برای برقراری ارتباط با آن باید آن را تهیه می‌کرد. در اوایل این کار چندان سخت نبود اما با گسترش استفاده‌کنندگان اینترنت، تهیه IP دیگران دیگر غیر ممکن شد.
اولین راه‌حل یک تکست فایل ساده بود که توسط مرکز اطلاعات شبکه‌ها تهیه شد و نام‌ها را به نشانی‌های IP هدایت می‌کرد. به زودی این فایل به قدری کند و ناکارآمد شد که نمی‌شد آن را مدیریت کرد. در سال ۱۹۸۳، دانشگاه وییسکانسین سیستم نام‌ دامنه (DNS) را ابداع کرد که نام‌های تکست را به صورت خود‌کار به نشانی‌های IP هدایت می‌کرد.
در این روش شما به جای این که IP یک سایت،‌ مثلا urls.ir را حفظ کنید تنها hamshahrinline.ir را حفظ می‌کنید.
● URL ؛ مکان‌نمای یکسان منبع (نشانی سایت)
وقتی که شما از اینترنت استفاده می کنید یا یک میل می‌فرستید، از یک نام دامنه استفاده می‌کنید که این کار را برای شما انجام می‌دهد. برای نمونه نشانی http://www.urls.ir نام دامنه urls.ir را در بر دارد. همین نام دامنه در [email protected] هم وجود دارد. هر بار که ما از یک نام دامنه استفاده می‌کنیم، از سرورهای سیستم نام دامنه (DNS) استفاده می‌کنیم که نام‌های دامنه قابل خواندن برای انسان را به IPهای قابل فهم برای ماشین تبدیل می‌کند.
نام‌های دامنه سطح بالا که به آنها دامنه‌‌های سطح اول هم گفته می‌شود این‌ها هستند: .COM، .ORG ، .IR، .NET ، .EDU و .GOV.
چند سایت معروف که از دامنه .COM استفاده می‌کنند این‌ها هستند:
۱) Google
۲) Yahoo
۳) Microsoft
هر نامی در دامنه سطح بالای COM. باید منحصر به فرد باشد. کلمه همیشگی سمت چپ مثل WWW ، نام میزبان است که نام یک ماشین خاص (با یک IP خاص) را در یک دامنه مشخص می‌کند.
یک دامنه داده شده می‌تواند به صورت بالقوه نام میلیون‌ها هاست(میزبان) را تا زمانی که در آن منحصر به فرد هستند در بر بگیرد.
سرورهای سیستم نام‌ دامنه(DNS)، درخواست‌ها را از برنامه‌ها و دیگر سرورهای نام‌ دریافت می‌کنند تا نام‌های دامنه را به نشانی‌های IP تبدیل کنند.
وقتی که یک درخواست به سرور سیستم نام‌دامنه وارد می‌شود، سرور یکی از چهار کار زیر را بر روی آن انجام می‌دهد:
۱) با یک نشانی IP به آن جواب می‌دهد چون نشانی IP دامنه درخواست شده را می‌داند.
۲) با دیگر سرور‌های سیسم نام‌ دامنه تماس می‌گیرد و سعی می‌کند نشانی IP نام درخواست شده را پیدا کند. البته سرور شاید چندین بار این کار را انجام دهد.
۳) امکان دارد بگوید: من نشانی IP دامنه‌ای که شما خواسته‌اید ندارم اما نشانیIP سرور دیگری را به شما می‌دهم که نشانی‌های بیشتری از من می‌داند.
۴) یک پیغام ارور(Error) می‌فرستد، چون دامنه درخواست شده یا وجود ندارد یا دیگر اعتبار ندارد.
● یک مثال از پروسه خواندن نام دامین
برای درک این پروسه بهتر است به این نمونه توجه کنید:
۱) فرض کنید شما نشانی urls.ir را در مرورگر خود تایپ می‌کنید.
۲) مرورگر برای یافتن نشانی IP به یک سرور سیستم نام‌ دامنه(DNS) مراجعه می‌کند.
۳) این سرور هم جستجو را با تماس با یکی از روت سرور‌ها(سرورهای اصلی) آغاز می‌کند- روت سروها نشانی‌های IP تمام DNS سرورها را که با دامنه‌‌های سطح بالا.COM ،.NET ،.IR و… کار می‌کنند- دارند.سرور DNS شما از روت‌ سرور www.urls.ir را می‌خواهد.
۴) اگر روت سرور این IP را نداشته باشد می‌گوید:« من IP درخواست شما(www.urls.ir) را ندارم
۵) اما IP سرور دامنه‌‌های .IR را به شما می‌دهم».
۶) آن وقت سرور نام دامنه شما، یک درخواست به سرور دی‌ان‌اس‌ .IR می‌فرستد
۷) از آن می‌پرسد که آیا نشانی IP برای www.urls.ir می‌شناسد یا نه.
۸) سرور DNS دامنه‌های IR، نشانی‌های IP سرور نامی را که با دامنه www.urls.ir در ارتباط‌ هستند می‌شناسند، به همین خاطر درخواست شما را به آنها ارجاع می‌دهد.
۹) سرور نام شما سپس به سرور دی‌ان‌اس www,urls.ir مراجعه می‌کند و می‌پرسد که آیا این سرور DNS، نشانی IP www.urls.ir را می‌شناسد یا نه.
۱۰) این سرور قطعا نشانی IP مورد درخواست ما را دارد بنابر این آن‌را به سرور DNS ما می‌‌دهد.
۱۱) این سرور هم آن را به مرورگر ما می‌دهد و مرورگر برای دریافت یک صفحه وب از www.urls.ir به سرور مراجعه می‌کند.
یکی از کلیدهای موفقیت در انجام چنین کاری افزونگی تکرار و فراوانی است. در هر سطح چندین سرور DNS وجود دارد و هر گاه یک درخواست به جواب نرسد چندین سرور دیگر برای رسیدن به جواب وجود دارد. کلید دیگر cashing است.
وقتی که یک سرور DNS یک درخواست را به جواب می‌رساند، نشانی IP دریافت شده را ذخیره می‌کند. و وقتی که یک درخواست دامنه .IR را به یک روت سرور ارجاع می‌دهد، نشانی IP سروری را که IP دامنه‌های .IR را دارد ذخیره می‌کند تا دفعه بعد که دوباره درخواستی برای نشانیIP دامنه .IR دریافت کرد بدون واسطه روت سرور به همین سرور DNS مراجعه کند.
سرور DNS این کار را می‌تواند برای هر درخواست انجام دهد و cashing به آن این اجازه را می‌دهد که از جستجو‌های بی‌مورد دست بردارد.
سرورهای DNS روزانه به میلیاردها درخواست پاسخ می‌دهند و وجود آنها برای عملکرد روان اینترنت بسیار ضروری است.
این حقیقت که این مراکز اطلاعاتی بسیار گسترده و پراکنده به این خوبی و البته به دور از چشم ما کار می‌کنند، گواه طراحی بی‌نظیر آنهاست.
● کلاینت‌ها و سرورها
سرورها دسترسی یه اینترنت را برای ما میسر می‌کنند. تمام ماشین‌های موجود در اینترنت یا سرور هستند یا کلاینت. سرورها دستگاه هایی هستند که به دیگر ماشین‌ها سرویس ارائه می‌دهند و ماشین‌هایی که از آنها برای برقراری ارتباط با سرورها استفاده می‌شود کلاینت هستند.
در فضای اینترنت، این سرور‌های وب،‌ سرورهای ایمیل، سرورهای FTP و دیگر سرورها هستند که نیازهای ما برای ایجاد ارتباط را برطرف می‌کند.
وقتی که شما می‌خواهید به www.urls.ir متصل می‌شوید تا یک صفحه را بخوانید، از یک کلاینت (کامپیوتری که پشت آن نشسته‌اید) استفاده می ‌کنید.
در واقع ابتدا به سرور وب www.hamshahri.ir دسترسی پیدا می‌کنید؛ ماشین سرور صفحه‌ای را که شما درخواست کرده‌اید پیدا می‌کند و برایتان می‌فرستد. کلاینت‌هایی هم که به یک ماشین سرور متصل می‌شوند همین کار را با یک منظور مشخص انجام می‌هند؛ یعنی درخواست‌هایشان را به یک نرم افزار مشخص سرور که در یک ماشین سرور فعال است هدایت می‌کنند.
هر سرور یک نشانی IP ثابت دارد که به ندرت تغییر پیدا می‌کند. در مقابل یک کامپیوتر خانگی که از طریق مودم شماره‌گیری می‌کند هر بار که به ISP متصل می‌شود یک نشانی IP دریافت می‌کند.
این IP تا هنگامی که شما به اینترنت وصل هستید منحصراً در اختیار شماست اما هر بار که به یک ISP متصل شوید، یک IP جدید دریافت خواهید کرد. بدین ترتیب ISP به جای این که هر مشتری را با یک IP بشناسد، هر مودم را با یک IP می‌شناسد.
● پورت‌ها
وقتی‌ که یک کلاینت به وسیله یک پورت به یک سرویس متصل می‌شود، از یک پروتکل مشخص استفاده می‌کند. پروتکل‌ها معمولاً به صورت تکست هستند و به سادگی تعریف می‌کنند که چگونه کلاینت‌ها و سرورها با هم ارتباط برقرار می‌کنند. هر وب سرور در اینترنت پروتکل انتقال تکست‌های هایپر (HTTP) را می‌شناسد.
اجزایی که طرز کارشان در این گزارش معرفی شدند (شبکه‌ها، روتر‌ها [راهبان‌ها]، نقاط دسترسی شبکه[NAP]، سیستم نام‌‌های دامنه[DNS] و سرورهای پرقدرت)، جیزهایی هستند که ما برای دسترسی به اینترنت به آنها نیاز داریم.
نکته جالب در مورد آنها این است که این سیستم‌های عریض و طویل دسترسی ما به اینترنت را تنها در چند میلیونیوم ثانیه امکان‌پذیر می‌کنند.
این اجزا در دنیای مدرن بسیار مهم هستند چرا که بدون آنها دسترسی به اینترنت ممکن نیست و دنیای بدون اینترنت هم برای بسیاری از ما معنایی ندارد.

اینترنت پدیده‌ای است که زندگی بدون آن برای بسیاری از انسان‌ها، دیگر غیر قابل تحمل و حتی غیر ممکن است.
همه ما بااینترنت سر و کار داریم.
اما اینترنت چگونه کار می‌کند؟
چه اجزایی دارد و مهم‌تر این که به چه کسی تعلق دارد؟
به سروری که از طریق آن وارد دنیای مجازی وب می‌شویم؟ به ما که کاربران آن هستیم؟
در واقع هیچکدام. چون اینترنت نه به ما که به هیچ کس دیگری تعلق ندارد.
اینترنت مجموعه‌ای جهانی از شبکه‌های بزرگ و کوچک است که به هم پیوسته‌اند و نام اینترنت (شبکه‌های در هم تنیده) از همین مجموعه گرفته شده است.
اینترنت کارش را سال ۱۹۶۹ با چهار هسته یا سیستم کامپیوتری میزبان شروع کرد اما امروز میلیونها مورد از آنها در سراسر جهان وجود دارند.
البته این که گفته می‌شود اینترنت صاحب ندارد بدان معنا نیست که هیچ کس بر آن نظارت ندارد. یک موسسه غیرانتفاعی به نام انجمن اینترنت (Internet Society) که در سال ۱۹۹۲ تشکیل شده است مسئول نظارت بر آن است و مراقب است که پروتکل‌ها و قوانینی که در مورد اینترنت تصویب شده‌اند، در سراسر جهان اجرا شوند.

تسلسل شبکه ها :

هر کامپیوتری که به اینترنت وصل است – از جمله کامپیوتری که با آن این گزارش را می‌خوانید- بخشی از یک شبکه است. شما که در خانه با یک مودم به یک موسسه ارائه دهنده سرویس‌های اینترنتی (ISP) وصل می‌شوید؛ در محل کار بخشی از یک شبکه محلی هستید و بیشتر مواقع باز هم از طریق مودم به یک ISP و از آن به اینترنت وصل می‌شوید و یا اینکه … .
به هر حال این که از چه طریق به اینترنت وصل شوید مهم نیست، مهم این است که با اتصال به اینترنت، بخشی از دنیای شبکه‌ها می‌شوید.
بسیاری از شرکت‌های ارتباطاتی بزرگ بک‌بُن‌های(ستون فقرات) اختصاصی خودشان را دارند که مناطق زیادی را به هم وصل می‌کنند.
معمولا این شرکت‌ها در هر منطقه یک نقطه حضور( POP) دارند. POP جایی است که کاربران محلی با استفاده از مودم و تلفن یا خطوط ارتباطی مشخصی به شبکه شرکت وصل می‌شوند.
نکته جالب در این باره این است که در هیچ شبکه‌ ای مرجع کنترل کننده‌ای وجود ندارد و به جای آن چند شبکه سطح بالا وجود دارند که از طریق نقاط دسترسی شبکه NAP))به هم متصل می‌شوند.

نمونه شبکه ای :

برای درک این پروسه به این مثال توجه کنید:
شرکت A یک ISP بزرگ است. این شرکت در هر شهر بزرگی یک نقطه حضور(POP) دارد. این POP ها قفسه‌های پر از مودم‌ هستند که مشتریان ISP با تلفن به آنها متصل می‌شوند. شرکت A خطوطی از جنس فیبر نوری را از شرکت مخابرات اجاره کرده است تا به وسیله آنها نقاط حضورش را به هم متصل کند.
حالاشرکت B را در نظر بگیرید. این شرکت از چند ISP کوچک‌تر تشکیل شده است و در هر شهر بزرگ ساختمان‌هایی دارد که ISPهای آن ماشین‌های ارائه دهنده خود را در آنها مستقر کرده‌اند. این شرکت آن قدر بزرگ است که خودش با استفاده از خطوط فیبر نوری خودش‌ ساختمان‌هایش را به هم متصل کرده است و در واقع ISP هایی که زیر نظر این شرکت کار می‌کنند از این طریق به هم وصل شده‌اند.

نقشه نقاط اتصال مرکز داده uunet در امریکا

در این ساختار تمام مشتریان شرکت A می‌توانند با هم ارتباط داشته باشند و تمام مشتریان شرکت B با هم در ارتباط هستند. اما هیچ کدام از مشتریان شرکت A نمی‌تواند با مشتریان شرکت B ارتباط داشته باشد.
برای رفع این مشکل دو شرکت توافق می‌کنند با NAPها در شهرهای مختلف ارتباط قرار کنند و انتقال داده‌ها بین مشتریان دو شرکت در شهر های مختلف از طریق نقاط دسترسی شبکه انجام می‌گیرد. تحت این شرایط تمام کامپیوترهایی که به اینترنت وصل می‌شوند با هم ارتباط خواهند داشت.

پلی برای انتقال اطلاعات

تمام این شبکه‌ها برای برقراری ارتباط با یکدیگر به نقاط دسترسی شبکه، بک‌بُن‌ها (ستون فقرات) و روترها (راهبان) نیاز دارند. نکته جالب توجه در این پروسه این است که یک پیغام می‌تواند در کسری از ثانیه از کامپیوتری به کامپیوتر دیگر برود و با عبور از شبکه‌های مختلف، نیمی از جهان را بپیماید.
اما این پیغام‌ها از کدام مسیر باید رفت و آمد کنند.
مشخص کردن این مسیرها به عهده روتر‌ها است. روتر‌ها(راهبان‌ها) مشخص می‌کنند که اطلاعات از کدام مسیر از یک کامپیوتر به کامپیوتر دیگر بروند.
آنها در واقع کامپیوتر‌های حرفه‌ای و قدرتمندی هستند که پیغام‌های ما را می‌فرستند و از طریق هزاران مسیری که تعریف شده است انتقال پیغام را سرعت می‌بخشند.

با خرید سرویس wevpn از چه سیستم عامل هایی و به چه سرویس هایی میتوان وصل شد؟

اکانت های ما قابلیت اتصال به همه ی سرویس ها در تمام سیستم عامل ها را دارد.

منظور ازاکانت 5 کاربره چیست ؟

با اکانت های ما به صورت همزمان با 5 سیستم مختلف و یا از 5 جای مختلف میتوان به سرویس ها وصل شد.

با چه کارت هایی امکان خرید هست؟

با تمام کارت های بانکی میتوانید خرید کنید.

درصورت فراموشی یوزرنیم و پسوردچکار باید کرد؟

یوزرنیم و پسورد خود را میتوانید ازین قسمت بازیابی کنید.

آیا امکان تغییر رمز عبور وجود دارد؟

بله رمز عبور خود را میتوانید در ناحیه ی کاربری تغییر دهید.

در هنگام اتصال به سرویس ها پیغام Authentication failed و یا Incorrect username or password نشان داده میشود علت چیست؟

این خطا سه دلیل میتواند داشته باشد:

1- یوزرنیم و پسورد خود را اشتباه تایپ میکنید.

2- یوزر شما در حال حاضر آنلاین میباشد.

3- اعتبار اکانت شما تمام شده است.

مورد سوم را میتوانید در ناحیه ی کاربری سایت چک کنید.

آیا سرور اختصاصی با آی پی ثابت ارائه میدهید؟

خیر هزینه ی سرور اختصاصی با آی پی ثابت ماهانه 180 هزارتومن به بالا هست و امکان قطعی در سرورها وجود دارد که ما این سرویس را ارائه نمیدهیم .

آیا امکان دانلود از شبکه های Torrentوجود دارد؟

به دلیل قوانین کپی رایت استفاده از تورنت فقط در سرورهای هلند و جمهوری چک مجاز میباشد.

سروراز چه کشورهایی ارائه میدهید؟

درحال حاضر سرورکشورهای آلمان و فرانسه را ارائه میدهیم در آینده ی نزدیک سرور از کشور های دیگر اضافه خواهد شد.

پس از اختلالات ایجاد شده برای استفاده از وایبر و لاین، توجه مردم  به سمت پیام‌رسان تلگرام جلب شد. از جمله عللی که باعث این امر شد، می‌توان به سرعت و امنیت بالای این پیام‌رسان اشاره کرد به علاوه اینکه امکان انتقال گروه‌ها از نرم‌افزارهای قدیمی به این نرم‌افزار با استفاده از لینک‌های دعوت وجود داشت. اضافه بر این در این پیام رسان، محدودیت تعداد عضوگیری در گروه‌ها، از ۵۰ عضو در وایبر به ۲۰۰۰۰۰ عضو افزایش می‌یافت و امکان تبادل فایل‌ها با حجم بینهایت ممکن بود.

 بارها بحث فیلترینگ تلگرام را مورد بررسی قرار داده اند و همواره محدودیت‌هایی را برای دسترسی کاربران به آن اعمال کرده‌اند به گونه‌ای که دسترسی کاربران به این پیام‌رسان همواره با اختلالات جدی مواجه می‌شده‌است.

تجربه دو بار فیلتر شدن تلگرام نشان می‌دهد کاربران نه به پیام‌رسان‌های خارجی مانند واتس‌اپ مهاجرت کردند و نه مشتری پیام‌رسان‌های داخلی مانند سروش شدند، بلکه در جستجوی فیلترشکن بوده‌اند در نظرسنجی ای که در توسط مرکز افکارسنجی دانشجویان  انجام شد، مشخص شد که علی‌رغم فشار گسترده برای مجبور کردن مردم به استفاده از پیام رسان‌های داخلی به جای تلگرام، باز هم اکثریت کاربران از این پیام رسان استفاده می‌کنند. طبق این نظرسنجی، ۶۲٫۵ درصد از پاسخگویان اعلام کردند قبل از فیلتر تلگرام از این پیام‌رسان استفاده می‌کردند و در مهر ماه ۱۳۹۷، ۴۷٫۳ درصد از کل پاسخگویان اعلام کرده‌اند همچنان از تلگرام استفاده می‌کنندبه خرداد ماه . نتایج نظرسنجی مرکز افکارسنجی دانشجویان در اسفند ماه ۹۷، ۷۱ درصد جوانان ۱۸ تا ۲۹ ساله از تلگرام استفاده می‌کنند.